Alweer de voorlaatste dag en het weer is iets anders. Bewolkt en wat meer wind. Zouden de voorspellingen toch uitkomen en krijgen we slecht weer?
Men was blijkbaar moe want bijna iedereen heeft tot ruim 10.30 uur uitgeslapen.
Er moet nog gedoucht en ontbeten worden dus ons geplande hoogtepunt, de Zondagse markt van Bomal, gaan we niet meer halen. Ook worden alvast de gepionierde keukens en keukengerei afgebroken en waar mogelijk ingepakt.
Na vlug improvisatie werk en natuurlijk een beetje hulp van internet besluiten we om naar Durbuy te gaan, het kleinste stadje van België.
Dit blijkt een goede zet te zijn. Een erg leuk en toeristisch plaatsje. De kinderen krijgen allen 5 euro zakgeld mee en gaan in groepjes het stadje in. Ze hebben tot 17.00 de tijd om Durbuy te verkennen en om souveniertjes in te kopen. De leiding gaat eerst maar een kopje koffie op een terrasje pakken en ook wij verkennen het leuke stadje..
Iedereen is keurig op tijd op de afgesproken plek en we gaan weer terug naar de camping om vervolgens Bomal in te gaan en eindelijk eens van de beroemde Vlaamse (ok we zijn in Wallonië) frieten te genieten. Michiel, Aik en Krijn gaan voor 20 personen friet en frikadellen halen, de rest speelt in een afgelegen straatje lummelen, Anne Maria koekoek of vermaakt zicht op een andere manier.
Na ca. 30 minuten komen Michiel, Aik en Krijn eindelijk de hoek om. MET LEGE HANDEN. Blijkt toen ze na zeer lang wachten eindelijk mochten bestellen de frieten op te zijn. Er was niet voldoende geschild die morgen. Nee fijn. En nu?
Blijkt er gewoon op onze camping friet te verkrijgen zijn en na een kwartiertje zitten we achter een flinke bak friet en een frikadel.
Na het eten gaan we de bergen in om op een weiland een zelfverzonnen spel en verstoppertje te doen, met natuurlijk de nodige blessures als gevolg. In het donker wandelen we het vrij steile pad weer terug en in het kamp maken we een groot kampvuur, al het hout moet ten slotte op. Om middernacht wordt iedereen ff bij het kampvuur geroepen, Koen is jarig. Natuurlijk wordt er flink gezongen en feliciteert iedereen Koen. En er is zelfs aan sterretjes en een klein cadeautje gedacht.
De laatste dag.
We staan om 8 uur op, het zonnetje schijnt schitterend en het is lekker weer. Toch staan we op met een beetje raar gevoel, het is de laatste dag. Michiel is weer de eerste en heeft zoals elke dag de koffie alweer klaar. Als ontbijt is er brood en/of pannenkoeken. De kinderen zijn ook vrij snel wakker en er wordt hard gewerkt. De tenten worden opgeruimd en alle patrouille kisten worden gecontroleerd en ingepakt.
Om 11.30 uur is alles klaar en na een kop koffie vertrekken Aik en Axel met de volgeladen bus met aanhanger terug. De rest controleert alles nog en gaat daarna weg.
Wij rijden op het moment van dit typen vlak voor Luik en het zonnetje schijnt. Gaanderen, here we come…
De aankomst.
Een file van 4 kilometer en een paar duitse filemeldingen later kwamen we allemaal veilig aan bij het clubgebouw. Aik en Axel waren er al om 4 uur maar de rest stond om die tijd nog in de file.
Toen de andere 4 wagens om half 6 aankwam stonden de meeste ouders al te wachten want de planning was 5 uur. Een beetje nagepraat over de week en langzamerhand vertrok iedereen naar huis van een geweldige week.
Op naar volgend jaar!
